خوب شدم. ن؟؟؟.....

به دکتر گفتم نیگا، دیگه دوسِش ندارم، گریه نمی کنم.

دکتر گفت آفرین، ببین خوب شدی. 

حالا یه هفته است دیگه سرمو برق نمیذارن، قرصامم کم کرده دکتر.

میگه باس بری از آسایشگاه، خوب شدی.

خوب شدم آخه...

نه خوابتو می بینم،...

نه باهات حرف میزنم،.....

نه اصن بی تو دلم دریاچه خشکیده است پر از ماهی مرده......

نه. عادت کردم، خوب شدم....

صبحا صبونه میخورم، نون و کره و عسل. مربا نمیخورم........

که یادم نیاد رنگ لباتو باز دلم لبت رو بخواد........

ظهرا می شینم تو سایه که سرم داغ نشه،....

داغ که میشه صدات می پیچه تو پیشونیم،........

باس چشامو ببندم سرمو سفت بزنم به سر دیوار تا خون بیاد.....

خون که بیاد صدات قطع میشه....

دیگه شبا قبل خواب بغلت نمی کنم، نمی بوسمت، دستم روی نی لبک مهره های کمرت گم و گور نمیشه، خیال بودنتو نمی چسبونم به استخونای تنم. نه. خوب شدم. 

خوب شدم، خیالت تخت باشه.....

دکتر خودش گفته خوب شدم.....

اصلا نه دیگه درگیرتم، نه دلتنگتم، نه میخوامت،

نه بی تو دلم همیشه ابریه، نه رسوام، نه لابلای آهنگای قدیمی اسمتو پیدا میکنم،

هیچی به هیچی.....

حالا دیگه اخمو نباش، بخند........

مگه بار آخر نگفتی برو خوب شو دیوونه میترسم ازت؟.....

من خوب خوب شدم .نترس دیگه.....

دَمِت هم نمیام دیگه....

فقط دلم خونه واسه تو......

حالا که من خوب شدم، کسی هست برات بمیره اونجوری که من می مردم؟

کسی هست وقتی میخندی چشاش سیاهی بره از بس که ذوق می کنه؟

کسی هست اگه اسمشو صدا کنی با اون صدات - آخ از صدات- و میم بذاری آخرش ایمان بیاره به همه خداهای دنیا؟

کسی هست هرشب قبل از خواب بشینه کنارت نیگات کنه تا خوابت ببره؟

بعد که خوابیدی نفساتو بشمره و چشماتو نیگا کنه که آخ که چقد قشنگن اون مژه هات؟ 

نکنه تنها بمونی؟

نکنه دلت بگیره؟

نکنه کسی نباشه دنیاشو خراب تو کنه؟

نکنه کسی نباشه دیوونت بشه بیارن بندازنش جای من تو آسایشگاه؟ 

دلت نگیره یه وقت، قربون دلت؟ 

نکنه باورت بشه من خوب شدم؟.......