متفاوت ترین شبکه اجتماعی در ایران

بلاگ كاربران



 

پدرم میگفت:

 


محبتت را به برگ ها سنجاق مزن

 

 

که باد با خود می بَرد...

 

 

محبتت را به آب جویی بریز

 

 

که با ریشه ها عجین شود...

 


ریشه ها هرگز اسیر باد نیست...

 

 

 

مادرم میگفت:

 

 

پروانه ی محبتت را

 

 

به تار عنکبوتی بینداز که سیر نباشد...

 

 

محبتت را به خانه ی دلی بنشان

 

 

که خیال بیرون شدن ندارد...

 

 

 

و یاد معلمم بخیر...

 


هر وقت به آخر خط میرسیدم میگفت:

 

 

نقطه سر خط...

 


مهربان تر از خودت

 

 

با دیگران باش...

 

 

 

 

 

"علیرضا زرقانی"

 

به اشتراک بگذارید : google-reader yahoo Telegram
نظرات دیوار ها


david1985
ارسال پاسخ

واقعا که بگذریم خودتو عشقه

MYRA_AMIR
ارسال پاسخ

لایک

Black
ارسال پاسخ

خیلی قشنگ بود . دمت گرم با مرام