برای بارانی ترین لحظه هایی که این روزها بر دلم می گذرد ،

حتی بهانه ای هم ندارم ...

بهانه ای که بگویم آنقدر دلم تنگ است ...

که جمله هایم مرتب قفل می کنند ...

جا می مانند از احساسم ...

دلم می رود و تنگی اش را می کوبد ، ...!

به دیواره های پر التهاب نفس هایم وفریاد می کشد ...

فریاد می کشد ...

حتی یک تلنـــگر هم ، ...

برای شکستن این همه آینه ی سرد در اطرافم ، ...

کافی ست ...

نیا نیا گل نرگس جهان که جای تو نیست

دو صد ترانه به لبها یکی برای تو نیست

نیا نیا گل نرگس که در زلال دلی

هزار آینه نقش و یکی ز خال تو نیست

نیا نیا گل نرگس تو را به خاک بقیع

که شهر ما نه مُهیای گامهای تو نیست

نیا نیا گل نرگس به آسمان سوگند

قسم به نام و نهادت دلی برای تو نیست

نیا نیا گل نرگس ز رنجمان تو مکاه

کسی ز خلق و خلائق فدای راه تو نیست

نیا نیا گل نرگس بدان و آگه باش

که جای سجده گه ِ ما هنوز مال تو نیست

نیا نیا گل نرگس که چون علی تنها

به فجر صبح ظهورت کسی کنار تو نیست

نیا نیا گل نرگس به مجلس ندبه

که ندبه ، ندبه خرقه است و پایگاه تو نیست

نیا نیا گل نرگس دعای عهد کجاست؟

نه این نماز جماعت به اقتدای تو نیست

نیا نیا گل نرگس به جان تشنه عشق

دعا دعای ظهور است ولی برای تو نیست



نیا نیا گل نرگس سقیفه ها برپاست

ردای سبز خلافت ولی برای تو نیست



نیا نیا گل نرگس به مادرت زهرا

کسی برای شهادت به کربلای تو نیست

نیا نیا گل نرگس نیا به دعوت ما

هزار نامه کوفی یکی برای تو نیست

نیا نیا گل نرگس فدا شوی مولا

برای عصر عجیبی که خواستار تو نیست ......

خداوند کلاغ و طوطی را با هم افرید هر دو را زشت .... طوطی اعتراض کرد و زیبا شد ،اما کلاغ راضی ماند به رضای خدا .... از ان روز به بعد طوطی در قفس بود و کلاغ ازاد ... پس همیشه راضی باش به رضای خدا

قابل توجه آنهایی که از ساز مخالف و باد مخالف و جریان ناموافق زندگی می نالند و نا امیدند :

" باد بادک زمانی اوج میگیرد که با باد مخالف روبرو شود ... "

تو میتوانی ، کافیست اراده و تلاش کنی ،

امید به خدا با ماست ...

ما همان آدمهایی هستیم که به راحتی دیگران را ترک میکنیم
اما وقتی کسی ترکمان میکند
جوری که انگار دنیا به آخر رسیده باشد
بغض گلویمان را خفه می کند ...

" تنها بودن " با وجود بودن در بین اینهمه " تن " ها ؛

درد بزرگ و رنج غریبی ست ...

دروغ بزرگ قرن را به ما گفتند ،

این قرن عصر ارتباطات نیست ؛

عصر قطع ارتباطات است! ...

دم اون دوست دختر پسرای قدیمی گرم...


که نه موبایل داشتن نه فیسبوک نه هیچیه دیگه ؛



تنها وسیله ی ارتباطشون یه تلفن کارتی بود



و اعتماد بالا که بجای دادنه ۱۰۰تا خطه اعتباری شماره خونه میدادن



و اونقدر زنگ میزدن تا عشقشون گوشیو جواب بده

دمشون گرم که قراراشون مبداش دم مدرسه بود و مقصدش خونه

دم دختراش گرم که با یک کیلو اپل مانتو و ابروهای موکتی



و ناخنای از ته گرفته میرفتن سر قرار

دم پسراش گرم که تو راه واسه عشقشون از چیپس و لواشک و باقالی کم نمیذاشتند

دمشون گرم که تو اوج دعوا با نوشتن یه نامه ی عاشقونه دوباره آشتی میکردند



و آخر اینکه دمشــــــــــــون گرم که خیانت نمیکردن و

تک پرررررررررررر بودن..

آنچه از سر گذشت ، شد سرگذشت

حیف بی دقت گذشت ، اما گذشت

تا که خواستیم یک دو روزی فکر کنیم

بر در خانه نوشتند ، درگذشت ...

با تو نیستم
تو نخوان
با خودم زمزمه میکنم
.
.
من خوبم ....من آرامم.... من قول داده ام
فقط کمی
تو را کم آورده ام
یادت هست
میگفتم .......

یادت هست میگفتم؟ در سرودن تو ناتوانم؟واژه کم می آورم برای گفتن دوستت دارم ها؟حالا تمام واژه ها در گلویم صف کشیده اند، با این همه واژه چه کنم؟تکلیف این همه حرف نگفته چه می شود؟

شادی کن،

مردم به سوی تو جذب می شوند،

اندوهگین باش،

بر میگردند و می روند.

آنان شادی کامل و تمام عیار تو را می طلبند،

اما به غم و اندوه تو نیاز ندارند.

خوشحال باش، دوستان زیادی گرد می آوری.

غمگین باش، همه را از دست خواهی داد.

کسی نیست که جام شراب تو را رد کند.

اما صفرای زندگی را باید تنها نوش جان کنی.

سور بده، سالن هایت مملو از جمعیت می شوند،

امساک کن، جهان بی تفاوت از کنارت خواهند گذشت.

موفق باش و ایثار کن، تا در پناه آن زندگی کنی،

هیچ کس نمی تواند در واپسین دم حیات یاری ات کند.