انسانیت...

هميشه دوست داشتم بفهمم كه چه چيزي آدم ها را اينقدر عوض ميكند. چه چيزی باعث ميشود فراموشی بگيرند و يادشان برود گذشته و خوبي هایی كه در حقِ شان شده است را...

دلم ميخواست بفهمم انسانيت را كجای زندگیِ شان  گم كرده اند. گذشت را با چه چيزي معاوضه كرده اند. دلسوزي را به چه بهایی فروخته اند. احساسِ شان را كجا دفن كرده اند. آدم ها با خودشان چه كار كرده اند كه به این روز افتاده اند. با ديدنِ ناحقی سكوت ميكنند، با ديدنِ بي عدالتي چشم هايشان را می بندند، در مقابل توهین و تحقیر سکوت می کنند و ادب...

برای تخريب هم ديگر ميجنگند و ساعت ها و ماه ها وقت گران بها را صرف دشمنی میکنند. لذت ميبرند از غم و ناراحتی و حتی خُرد شدن هم ديگر. فخر ميفروشند بابت ظاهر زندگی پر زرق و برقشان و افتخارشان شده لباس های مارك فلان و ماشين و خانه های آنچنانی

ميگويند كه دليلش عوض شدن زمانه است. اما من ميگويم كه زمانه هميشه همين مزخرفی بوده که هست. این آدم ها هستند که عوض شده اند و انسانیت را به هیچ فروخته اند... همین!