....

و یقینا من تاابد دوستت خواهم داشت..

زمانی میرسد که حتی دیگر نامم درخاطرت نمانده و هیج خاطره ای از من به یاد نداری،اما من هر لحظه به یادِ تو زندگی میکنم.

به یادت میخندم،بغض میکنم،دلم میگیرد،غصه میخوردم..اما دیگر هیچ وقت به برگشتنت فکر نمیکنم؛زیرا اوکه ماندنی بود هیچگاه ترکت نمیکرد..

اما بعدِ رفتنت فقط و فقط به این فکر میکنم که کاش هیچ وقت، کسی دوستت نداشته باشد یا حداقل به اندازهٔ من دوستت نداشته باشد..

خب راستش..زندگیِ بی تو سخت است.دلم میلرزد،از نبودت شدیداً میترسد..

خب لعنتی!

کاش دوست داشتنم را باور میکردی..ای کاش میفهمیدی هر صبح به عشقِ تو به زندگی ادامه میدهم.

خب درست است،باآمدنت خیلی چیزها تغییر کردو بهتر شد اما بعدِ رفتنت هیچ وقت زندگی نکردم..