متفاوت ترین شبکه اجتماعی در ایران

بلاگ كاربران


بخش بزرگی از من درد می‌کند.بخش بزرگی که حجم ندارد، جرم ندارد، ماده نیست، گاز و جامد نیست.من است؛ همان من که سعی می کردند لابلای کاغذها کتاب دینی یادم بدهند، همان « من » که روح است، شخصی است. همان هویت شاید، همان بخش که کسی نمی فهمدش. درد می‌کند، خیلی زیاد درد می‌کند. باید بگذارمش و بروم بس که خوب نمی‌شود.بگذارمش سر راه، شاید کسی بیاید،‌بغلش کند، و برای تنهایی اش دل بسوزاند.

 

منبع: خرمالوی سیاه

به اشتراک بگذارید : google-reader yahoo Telegram
نظرات دیوار ها


kharmagas
ارسال پاسخ

:

ممنون خانومی

kharmagas
ارسال پاسخ

SAHARAZAD :
{59}


kharmagas
ارسال پاسخ

minee :
:hey

هی روزگار ...

kharmagas
ارسال پاسخ

shervin2653 :
نمی دانم واِژه بی معنای((من)) را از چه ساخته اند
نمی دانم در کدام گوشه از خلقت تک نگاره هایی را بر این واژه نقش زده اند
اما خوب می دانم که در نگاره های آن آرامش اما در بطنش خوف دردهایی است که همیشه ناگفته خواهند ماند.
مطلب خوبی بود.ممنون.موفق باشید

ممنون از شما

shervin2653
ارسال پاسخ

نمی دانم واِژه بی معنای((من)) را از چه ساخته اند
نمی دانم در کدام گوشه از خلقت تک نگاره هایی را بر این واژه نقش زده اند
اما خوب می دانم که در نگاره های آن آرامش اما در بطنش خوف دردهایی است که همیشه ناگفته خواهند ماند.
مطلب خوبی بود.ممنون.موفق باشید

minee
ارسال پاسخ
AZAD
ارسال پاسخ
pariiSsa
ارسال پاسخ

kharmagas :
خیلی معلوم بود دارم وز وز الکی میزنم ؟؟؟؟ خیلی ؟؟؟؟

لایک

میبخشمت

kharmagas
ارسال پاسخ

siamak :
{magas1}


kharmagas
ارسال پاسخ

pariiSsa :
اخه وزوزوو روچه به این حرفا{تعجب}
توبرو نیشت بزن :)

خیلی معلوم بود دارم وز وز الکی میزنم ؟؟؟؟ خیلی ؟؟؟؟

siamak
ارسال پاسخ
pariiSsa
ارسال پاسخ

kharmagas :
آخ گفتی، دلم خونه :(

اخه وزوزوو روچه به این حرفا
توبرو نیشت بزن

kharmagas
ارسال پاسخ

pariiSsa :
خرمگس بیچاره {11}

آخ گفتی، دلم خونه

pariiSsa
ارسال پاسخ

خرمگس بیچاره