دلتنگی

این رو ز ها هوای دلم انقدر بارانی است که رختهای دل تنگیم را فر صتی برای خشگ شدن نیست

عشا قا نه ام .

اهل همین کوچه ی بن بســـــت کـناری

که تو از پنجره اش پای به قلـــــــــب من ِ دیوانه نهادی

تو کجــا ؟ کوچه کجــا ؟ پنجره ی باز کجـــا

من کجــا ؟ عشق کجــا ؟ طاقتِ آغاز کجــا

تو به لبخند و نگاهی

منِ دلداده به آهـــی

بنشستیم

تو در قلــــب و

منِ خسته به چاهی

گُنه از کیست

از آن پنجره ی باز

از آن لحظه ی آغاز

از آن چشـــــــــــــم ِ گنه کار

از آن لحـــــــظه ی دیدار ؟

کاش می شد گُنهِ پنجره و لحظه و چشمت

همه بر دوش بگیرم

جای آن یک شـــــــــــب مهتاب

تو را تنگ در آغــــــــــوش بگیرم .....