پـرواز . . :)

پسرم پرسید : بابا !؟!  مادرم کجاست ؟ چرا نمی آید ؟

گفتم مادرت با مرغ های دریایی کوچ کرده ..

گفت : چرا در هیچ کدام از عکس هایش بال ندارد ؟

گفتم بعضی از پرنده ها وقتی پرواز می کنند

بال در می آورند ..

درست لحظه ای که می خواهند بپرند ،

یک سری هم بال دارند ولی می ترسند ،

مثل مرغ و خروس های پدربزرگ ..

چیزی نگفت ..

فردای آن روز سر میز صبحانه عکسی از مادرش نشانم داد ..

+ بابا این آخرین عکسی ست که مادرم انداخته ؟

گفتم مادرت این جا هنوز تو را به دنیا نیاورده بود

شکمش را نگاه کن !! 

گفت : وقتی پرید من آن جا بودم ؟

گفتم وقتی تو را به دنیا آورد پرواز کرد

گفت : زن ها بچه می آورند پرواز می کنند ؟

گفتم چقدر سوال می پرسی 

گفت : آخرین سوال مرد و مردانه ..

بپرس ..

+ چرا نمی روی دنبالش ؟

لقمه ام را پایین آوردم و گفتم میلاد

من که بال ندارم ! معصومه در آسمان هاست ..

کیفش را روی کولش انداخت و قبل رفتن گفت :

+ خب وقتی بپری ، بال در می آوری

تو ترسویی ..

مثل مرغ و خروس های آقا جان !

آن روز سر کار تمام حواسم به حرفی بود

که بین ما رد و بدل شده بود ..

داشتم زیر لب می گفتم :

آدم وقتی می بیند پسرش اینقدر می فهمد

از ذوق بال در می آورد " ...

که از مدرسه تماس گرفتند ..

- آقای ادهمی !

× بله خودم هستم بفرمایید ..

- میلاد خودش را از پنجره ی کلاس پرت کرده ...

گفتم : یا ابوالفضل ، مُرده خانوم ؟

زن از پشت تلفن خندید و گفت ..

آخرین بار که آمدید این جا ،

وضعِ درس میلاد را پرسیدید کی بود ؟

گفتم نمی دانم

گفت .. ما همکفیم ، کلاس ِ یک ِ یک

خواستید بیایید دنبالش . . شلوار بیاورید . .

" رسول ادهمی "