پروفایل کاربر - mahtab322

دیده تا دید ترا گفت زهی سرو بلند
راستی کور به آن دیده که کوته‌بینست

به سرت گر سر من بی‌ تو به بالین سوده
سر و پا سوخته را کی هوس بالینست

این مرا بس که ز وصل صنمی لاله عذار
شب‌ و روز و مه‌ و سالم همه فروردینست

اوج دلتنگی فقط اونجا که
وحشی بافقی میگه:
گر چه مستوجب صد گونه جفایی بازآ