پروفایل کاربر - mahtab1363

دختر که نباشد نه تنها فقط عروسک ها یتیم میشوند
دختر که نباشد رنگ صورتی جان می دهد در دنیای سیاه سفیدِ مردانه
گل های باغچه میمیرند از عطش صدا کردنشان
زیبایی ها تمام میشوند
و خشم و نفرت و هیاهو و جنگ جای شادی های خوشرنگ و شعرهای آهنگین معشوقه ها را میگیرد
دختر که نباشد زندگی لطافتش را ندارد
باد دیگر نمیپیچد لای موهای مشکی دلبران
دختر که نباشد
زندگی هم دیگر زیبایی نمیبیند ...

****##(از طرف فایتر هم خونه داش غیرت برای شما)##****

...
‎هوا برفيست
‎آخرين روز هفته رو سپري مي كنم
‎درست ٤ روز هست كه هيچ كاري انجام نميدم
‎٤ روز است كه منتظرم امروز شه
‎آخرين باري كه قرار است ببينمت
‎مانند فيلم هاي سينمايي شده است
‎هوا برفيست ، من ريش هام بلند شده ، پالتويي كه گوشه ي تخت افتاده و قرار است به تن من آيد و امضاي خداحافظي تلخ رو به برگ بزند
‎برفي زيبا نه ، برفي پر از آرامش و سكوت ، بدون صدا مي بارد و ميبارد ، همه جارو مثل قلب هاي ما سپيد پوش كرده
‎نگاه به آيينه مي كنم ، تكراريست ، روز هاست تنها ديده شده و تكراريست
‎فيلم سينمايي ، بر اساسي داستان واقعيست امروز
‎صداي موزيك داريوش رو كم مي كنم و حركت مي كنم به سمت آخرين وداع
‎دقيقا عطري رو زدم كه برام خريده بود ، بويي كه دوست داشت، پالتويي كه مي گفت عجب اُبهتي
‎هميشه عاشق موي جو گندمي بود ، به لطف غم فراغ و دوري تعجب آورش و بهمني كه بر سرم آوار شد ، در پي همين چند مدت حتي رنگ موي مورد علاقه اش بر سرم نقش آفريني كرده
..
‎سكانس بعدي : دفتر ازدواج و طلاق
‎بر خلاف ميل و تصوراتم ايشون اصلا نه رنگ مورد علاقه من را پوشيد و نه نوع تيپي كه من دوست دارم رو زد
‎موهاش روشن شده بود و يادش گرام آن روز هايي كه من عاشق موهاي مشكي و چشم هاي رنگيش شده بودم
‎خدارو شكر چشمانش رو لنز نذاشته بود
‎به خودش خوب رسيده بود ، انگار از درون عروس دارد مي شود و خوشحال
‎شايد يادش رفته ، آلزايمر گرفته
‎روز هاي ٢ تايي گل هاي خشك شده ي تو پاسيو به مناسبت هر هفته اي كه با هميم
‎رستوران و كافه هايي كه ما را ما مي شناخت و هيچوقت من و او را تنهايي نشناخت
‎من حتي موندم چگونه و چطوري اون عكس هاي تن من و تو او را با تِمِ شمع هاي دور تخت و رو تختي قرمز و قلب روش رو از حافظه ي قلبي و عقليش پاك مي كند
‎نوبت من شد ، دستم مي لرزيد ، همه ي خاطرات شب ها و تن ها و يادگاري ها و طعم لب هايش در ذهنم زلزله اي بود اما نفسي عميق كشيدم و محكم امضا كردم و نگذاشتم بفهمد كه چه بمي در درونم ويران است
‎البته از موي جو گندمي ، موج شناور پيشانيم، دندان هاي ليمويي رنگ ميتونست بفهمد كه چگونه آمدم به سراغ اين برگه
‎نوبت او شد ، خيلي شيك ، خيلي خوشحال ، خيلي محكم برگه را امضا كرد و پوزخندي زد
‎انگار او مرد است و من زن ، چه محكم ، چه تلخ ، چه تلخ
‎امضا كرد و N سال و ماه خاطره ، وعده ، خاطرات اتاق چپي خانه ي ٨٥ متري ، عكس هاي شب زفاف مرد سپيدو سياه پوش بانوي سپيد پوش به خاطرات تلخ و خداحافظي تلخ پيوست
‎از دفتر آمدم بيرون ، با هم امديم بيرون
‎سوار بر ماشين مردي شد ، آشنا بود ، اما نخواستم بشناسمش تا به خود بگويم " عالم بر سرت خراب مرد، ديدي چي شد"
‎عادي جلوه دادم ،
‎سوار ماشين شدم و ننگ بي غيرتي رو در آخرين لحظه ي خداحافظي به خودم ماليدم
‎سوار شدم و رفتم ، هنوز برف ميومد
‎داريوش رو بلند كردم و گفت ، اون كه وفته ديگه هيچوقت نمياد
‎سكانس اخر فيلمنامه ي تلخ با هم بودن بود ، تيتراژ
‎بازيگر مرد: زنده ياد

بیچاره اونایے ڪہ فردا دیگہ از خاب بیدار نمیشن
چقد برنامہ ریختن واسہ فرداشون-_-

+5