پروفایل کاربر - alikhordad

چه کیفی دارد

کسی باشد

که وقتی نام کوچکت را

از ته دل صدا می زند

لبخندی رویِ لبانت نقش ببندد

و تو آرام بگویی جانم

به گمانم اینطور که باشد

تو حتی عاشق نامت می شوی

که از طرز صدا کردنش بفهمی

اسمت که هیچ

حتی وجودت، مالکیتش به اشتراک گذاشته شده

بین تو و اوی زندگی ات!

چه دارد

صدایی مدام

نامت را تکرار کند و

تا تو جانم نگویی دست از سرت بر ندارد،

بگوید امان از حواس پرتی

یادم رفت چه می خواستم بگویم ...

دلم را از سرِ راه نیاورده ام

سرِ راهِ هر کس و ناکسی بگذارم

و بگویم :لطفا مرا بردارید و دوستم بدارید!

شده باشد تنهایی تمامش را به دوش بکشم

آوازه خوانِ کوچه و خیابان بشوم

دوست داشتنت را زمین نمی گذارم

جایش را هم به زور به هیچ نگاهی نمی بخشم

راستش حتی به تو هم هیچ ربطی ندارد

چه برسد به دیگران

که چرا اینگونه بی رحمانه دل پایِ تو نشسته است

اما برایِ خاطر جمعیِ هرکس که می پرسد از خلوتِ خودش

که مگر می شود دوست داشت اینچنین ؟

می شود ! حتی بی بوسه و آغوش هم می شود

حتی می شود آنقدر وفادار بود که هرکسی از لحنِ حرفهایت

بفهمد که اینجا کسی دارد عاشقی می کند

کافیست یک دل داشته باشی که دوست داشتن را

بخواهد در تمامِ وجودش در آغوش بگیرد

من دلم را از سرِ راه نیاورده ام

که به هر سلامی

به هر نگاهی به هر کلامی

یادم برود که تو هرروز

در من حکومت می کنی

عشق

اذان دل

به افق چشم های توست

که گل های سرخ

از گلدسته ی عطرها

ندا می دهند

ماهی ها

وضو می گیرند

کبوترها

هر جای آسمان که باشند

می نشینند

یاس ها می دوند

و به قصد قربت تو

عشق را اقامه می بندند

هیچ کس ندیده است

پروانه ای نمازش قضا شود

یا شب بوئی نماز شب نخواند

عشق

حدیث همیشه ی چشم های توست

که پر از خدایان است

برای پرستش های بی پرسش ...