پروفایل کاربر - ablaa1

آه ، تاکی ز سفر باز نیایی

آه ، تاکی ز سفر باز نیایی ، بازآ
اشتیاق تو مرا سوخت کجایی، بازآ
شده نزدیک که هجران تو، مارا بکشد
گرهمان بر سرخونریزی مایی ، بازآ
کرده‌ای عهد که بازآیی و ما را بکشی
وقت آنست که لطفی بنمایی، بازآ
رفتی و باز نمی‌آیی و من بی تو به جان
جان من اینهمه بی رحم چرایی، بازآ

تا سحر ای شمع بر بالین من

امشب از بهر خدا بیدار باش

سایه غم ناگهان بر دل نشست

رحم کن امشب مرا غمخوار باش

کام امیدم به خون آغشته شد

تیرهای غم چنان بردل نشست

کاندرین دریای مست زندگی

کشتی امید من بر گل نشست

آه ای یاران به فریادم رسید

ورنه مرگ امشب به فریادم رسد

ترسم آن شیرین تر از جانم ز راه

چون به دام مرگ افتادم رسد

گریه و فریاد بس کن شمعمن

بر دل ریشم نمک دیگر مپاش

قصه بی تابی دل پیش من

بیش از این دیگر مگو خاموش باش

جز توام ای مونس شب های تار

در جهان دیگر مرا یاری نماند

ز آن همه یاران به جز دیدار مرگ

با کسی امید دیداری نماند

همدم من مونس من شمع من

جز توام در این جهان غمخوار کو؟

واندرین صحرای وحشت زای مرگ

وای بر من وای بر من یار کو؟

اندرین زندان من امشب شمع من

دست خواهم شستن از این زندگی

تا که فردا همچو شیران بشکنند

ملتم زنجیرهای بندگی