متفاوت ترین شبکه اجتماعی در ایران

پروفایل کاربر - Marmoz

  • جنسیت : مرد
  • سن : 59
  • کشور : ایران
  • استان : آذربایجان شرقی
  • شهر : آرادان
  • فرم بدن : خیلی چاق
  • اندازه قد : 1.50
  • رنگ مو : کچل
  • رنگ چشم : مشکی
  • تیپ لباس : دیگر
  • سيگار : انتخاب كنيد
  • وضعیت زندگی : با مادر
  • اجتماع : خیلی بد بین
  • زبان : فارسی
  • برنامه مورد علاقه : اصلآ تلوزيون نگاه نميكنم
  • وضعیت تاهل : تنها / هرگز نمیخوام ازدواج کنم
  • وضعیت بچه : ندارم
  • وضعیت سواد : بی سواد
  • نوع رشته : علوم تجربی
  • درآمد : طبقه پایین جامعه
  • شغل : بیکار
  • وضعیت کار : بیکار
  • دین : مسلمان
  • مذهب : شیعه
  • دید سیاسی : انتخاب كنيد
  • خدمت : معاف
  • شوخ طبعی : بی احساس
  • درباره من : انتخاب كنيد
  • علایق من : انتخاب كنيد
  • ماشین من : انتخاب كنيد
  • آدرس وبلاگ : انتخاب كنيد
  • غذای مورد علاقه : انتخاب كنيد
  • ورزش مورد علاقه : انتخاب كنيد
  • تیم مورد علاقه : انتخاب كنيد
  • خواننده مورد علاقه : انتخاب كنيد
  • فیلم مورد علاقه : انتخاب كنيد
  • بازیگر مورد علاقه : انتخاب كنيد
  • کتاب مورد علاقه : روزنامه
  • حالت من : از خود راضی
  • فریاد من : انتخاب كنيد
  • اپراتور : همراه اول
  • نماد ماه تولد : فروردین
  • تعداد اخطار : نداره
  • دلیل اخطار : انتخاب نشده
  • هدر پروفایل : 150200_head7yckjhhd6a1u5eu7e4et2sh6t6j2xpvt.jpeg
  • آهنگ پروفایل : انتخاب كنيد

12 ماه پيش

Atefe_sh :
°
گاهی وقتا
فراموش کن کجایی؛
به کجا رسیدی و
به کجا نرسیدی،
گاهی وقتا فقط زندگی کن...
یاد قول هایی که به خودت دادی نباش
یه وقتایی شرمنده خودت نباش
تقصیر تو نیست
تو تلاشتو کردی اما نشد...
یه وقتایی جواب خودتو نده
هر چی پرسید:
چرا اینجای زندگی گیر کردی
لبخند بزن و بگو
کم نذاشتم اما نشد
یه وقتایی فقط
از زنده بودنت لذت ببر
از بودن کنار کسانی
که دوستشان داری
و دوستت دارن...
از طلوع خورشید
از صدای آواز قمری ها
از باد باران از همه لذت ببر...

منم ،نه زندگی بر زنده ماندن
هزاران پر زنان پرواز کردم.
درین دنیای فانی هرشب و روز
دمادم در تلاشم ،کار کردم.
فراموشت کنم من زندگی را
،نبردم لحظه ای ازتویه لذت.
بیا ای زندگی بر تابوتم کن .
مرا در کام خود هم مدفونم کن
شعر یه لحظه ای از مرموز بی سواد

12 ماه پيش

°
گاهی وقتا
فراموش کن کجایی؛
به کجا رسیدی و
به کجا نرسیدی،
گاهی وقتا فقط زندگی کن...
یاد قول هایی که به خودت دادی نباش
یه وقتایی شرمنده خودت نباش
تقصیر تو نیست
تو تلاشتو کردی اما نشد...
یه وقتایی جواب خودتو نده
هر چی پرسید:
چرا اینجای زندگی گیر کردی
لبخند بزن و بگو
کم نذاشتم اما نشد
یه وقتایی فقط
از زنده بودنت لذت ببر
از بودن کنار کسانی
که دوستشان داری
و دوستت دارن...
از طلوع خورشید
از صدای آواز قمری ها
از باد باران از همه لذت ببر...

12 ماه پيش

در زندگی
گاهی برای زنده ماندن،باید خود را به مردن زد
الهی چنین قضا و قدری یقه ی زندگیتان را دو دستی نچسبد

12 ماه پيش

من باورم این است که ما در نهایت بر روی شانه‌های زنان از این گذر سخت و پیچیده عبور خواهیم کرد و‌ هر چه زنان این سرزمین بیشتر قد بکشند، ما بیشتر قد خواهیم کشید.

زنان برآمده از یک جامعه و تاریخ سراسر مردانه، با متانت، با سماجت و با شجاعت از نهال امید ما محافظت خواهند کرد و ما مردان برای قد کشیدن جامعه، باید از قد کشیدن آنها حمایت کنیم. سقف اولی که باید شکسته شود، سقف باور است، باور خود زنان به زنان که می‌شود به پیش رفت و قد کشید و عقلانیت را در آغوش احساسات زنانه به پیش برد.

به امید قد کشیدن زنان ایران و شکست سقف باور هایشان.


+5